Devided space speaking to the audience
Voor de expositie in de kelders van De Singel heeft Hans Wuyts een installatie geplaatst waar de wanden een hoofdrol spelen. Centraal toont hij een werk bestaande uit zes automatisch heen en weer scharnierende wanden die bekleed zijn met spiegels. Op de spiegels worden 2 verschillende video-opnames geprojecteerd, elk vanuit een andere hoek. De videobeelden worden door de spiegels in de ruimte gereflecteerd en verplaatsen zich door de beweging van de spiegels.
Het ene videobeeld toont een langzaam voorbijglijdende screening van een theaterruimte onder het hoofdpodium van De Singel. De video toont de ruimte zoals ze aangetroffen werd; een repetitieruimte vol met rekwisieten en decorelementen.
Het tweede videobeeld toont eveneens een langzaam voorbijglijdende screening van dezelfde ruimte maar aangepast door de kunstenaar. In de ruimte zijn nu wanden en zuilen geplaatst, het is een replica van de bovenliggende theatersetting. De replica is in hout gemaakt en wit geschilderd om een projectieveld te creëren en de twee video’s zichtbaar te maken.
De twee verschillende videobeelden lopen op verscheidene plaatsen over elkaar, ze vormen een illusie, een soort van nieuw interpreteerbare ruimte. Soms lijkt er een oneindige en dan weer een eng begrensde ruimte zichtbaar te zijn. Op andere plaatsen zie je een video-opname over het origineel schuiven en langzaam in een andere ruimte veranderen.
